Μελέτες παρατήρησης έχουν δείξει βελτίωση στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 μετά από βαριατρική επέμβαση.

Σε αυτήν την τυχαιοποιημένη μη-τυφλή, μονοκεντρική μελέτη, αξιολογήθηκε η αποτελεσματικότητα της εντατικής συντηρητικής θεραπείας σε σχέση με τις βαριατρικές επεμβάσεις γαστρικής παράκαμψης Roux-en-Y ή επιμήκους γαστρεκτομής (sleeve gastrectomy) σε 150 παχύσαρκους ασθενείς με μη ελεγχόμενo διαβήτη τύπου 2. Η μέση (± SD) ηλικία των ασθενών ήταν 49±8 έτη, και το 66% ήταν γυναίκες. Η μέση γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη ήταν 9.2±1.5%. Το κύριο τελικό σημείο ήταν το ποσοστό των ασθενών με γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη χαμηλότερη του 6.0% 12 μήνες μετά τη θεραπεία.

Από τους 150 ασθενείς, οι 93% συμπλήρωσαν 12 μήνες παρακολούθησης. Το ποσοστό των ασθενών που έφθασαν στο κύριο τελικό σημείο ήταν 12% (5 από 41 ασθενείς) στην ομάδα της φαρμακευτικής αγωγής έναντι 42% (21 από 50 ασθενείς) στην ομάδα της γαστρικής παράκαμψης (p=0.002) και 37% (18 από 49 ασθενείς) στην ομάδα της επιμήκους γαστρεκτομής (p=0.008). 

Βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου παρατηρήθηκε σε όλες τις τρεις ομάδες, με μέση τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης 7.5±1.8% στην ομάδα της συντηρητικής θεραπείας, 6.4±0.9% της γαστρικής παράκαμψης (p<0.001), και 6.6±1.0% στην ομάδα της επιμήκους γαστρεκτομής ( p="0.003)." Η απώλεια βάρους ήταν μεγαλύτερη στις ομάδες της γαστρικής παράκαμψης και της επιμήκους γαστρεκτομής (-29.4±9.0 kg και -25.1±8.5 kg, αντίστοιχα) σε σχέση με την ομάδα συντηρητικής θεραπείας (-5.4±8.0 kg) (p<0.001 για τις δύο συγκρίσεις).

Η χρήση αντιδιαβητικών, υπολιπιδαιμικών και αντιυπερτασικών φαρμάκων μειώθηκε σημαντικά μετά από τις δύο χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά αυξήθηκε στους ασθενείς που έλαβαν μόνο φαρμακευτική αγωγή. Ο δείκτης HOMA-IR βελτιώθηκε σημαντικά μετά από χειρουργική επέμβαση. Τέσσερις ασθενείς υποβλήθηκαν σε επανεγχείρηση. Δεν υπήρξαν θάνατοι ή απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές.

Συμπερασματικά σε παχύσαρκους ασθενείς με μη ελεγχόμενο διαβήτη τύπου 2, η βαριατρική επέμβαση οδήγησε σε επίτευξη γλυκαιμικού ελέγχου σε σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό ασθενών από τη συντηρητική θεραπεία από μόνη της. Περαιτέρω μελέτη είναι αναγκαία για να αξιολογηθεί η διατηρησιμότητα των αποτελεσμάτων αυτών.